Met een arts/prof als begeleider is het bijzonder makkelijk om eens een dagje mee te lopen in het ziekenhuis. Mijn begeleider is neuroloog dus een scala aan symptomen als rugpijn, gevoelloosheid, 'wegraken' en toevallen passeerde de revue. Als mensen de ruimte krijgen komen er soms schrijnende gevallen boven: niet alleen een man zijn gezondheid staat onder druk door alcoholgebruik, maar waarschijnlijk zijn vrouw nog meer. Een vrouw wiens halve familie aan hersenbloedingen is overleden heeft nu zelf een tia gehad. Gelukkig ook goed nieuws: een bijzonder kort consult waarin de patient aangeeft zich prima te voelen en de dokter bedankt voor wat hij allemaal gedaan heeft (naar eigen zeggen was dat erg weinig). Patienten die er niet bang voor hoeven te zijn dat ze epilepsie hebben en dus die zware pillen niet hoeven te slikken.
Nu heb ik nooit de behoefte gehad om arts te worden; ik ben stiekem te veel techneut. Maar als ik dan dokter zou moeten worden, zou het neuroloog zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten