Voor het eerst in mijn studie-carriere sta ik nu ook aan de andere kant van het studeren: niet als leidend (lijdend?) voorwerp maar in de begeleidende vorm. Dat geeft mij een compleet nieuwe uitdaging. 'Mijn' student gaat metingen doen volgens een protocol waar ik al mee begonnen was. Voor mij net zo goed spannend als voor de student. Ik gun 'mijn' student van harte de kik van goede resultaten. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik stiekem zelf ook wel wat voordeel heb van een succesvolle studie.
Deze nieuwe rol geeft mij een lesje 'inhouden'. Bij metingen denk ik uit gewoonte al drie stappen vooruit, ik moet me nu inhouden niet ook voor anderen te gaan denken. Ik realiseer me namelijk ook dat ik die drie stappen vooruit kan denken omdat mijn begeleiding dat een aantal jaar gelden niet voor mij heeft gedaan. Vallen en opstaan. Je vergeet nooit meer een recording te starten als je een keer een set goede data bent misgelopen. Als iemand je altijd helpt herinneren de meting aan te zetten leer je het nooit. En dat is weer iets wat ik nu moet leren.
