Wachten

Ik zal tijdens mijn metingen een nieuwe meetopstelling moeten gebruiken. Toen ik begon met afstuderen (1 augustus) zou de opstelling eind september op het lab staan. Dat werd eind september uitgesteld naar eind oktober en eind oktober naar begin december.
In de tweede week van december zou de opstelling toch echt bezorgd worden. T en ik hebben toen het lab opgeruimd en plaats gemaakt voor de langverwachte opstelling. Maar in de eerste helft van de week werd de levering al uitgesteld naar de tweede helft van de week. Uiteraard werd ook in de tweede helft van de week de opstelling niet geleverd. Er werd ons verzekerd dat de levering echt voor de kerst zou zijn.
Deze week was spannend. Het was 90 % zeker maar toch geen opstelling op woensdag. Ook niet donderdag. Vanochtend rekende ik er voor de zekerheid niet op, maar het is toch gebeurd: er staat nu een opstelling!

Begeleiding

Begeleiders zijn erg belangrijk gedurende een afstudeerproject. Ik ken legio afstudeerders waarbij het afstudeertraject een lijdensweg werd omdat ze het niet konden vinden met hun begeleiding. Ikzelf kan het gelukkig prima vinden met mijn begeleiding.
Ik heb op papier en in de praktijk vrij veel begeleiders: er zijn in totaal 6 personen die zich met mijn begeleiding, project en beoordeling bemoeien. Gelukkig zijn ze niet allemaal even belangrijk anders zou het op één lijn krijgen van al die mensen al een afstudeerproject op zich zijn. Ik heb in het dagelijkse werk met 2 begeleiders het meest te maken. Het wordt tijd ze eens voor te stellen.

De belangrijkste is H: man, universitair docent maar doet liever onderzoek, vol ideeen en suggesties. Overleggen met H moet je leren. In een overleg komt er zo'n stroom informatie over dingen die je mogelijk zou kunnen gaan doen, dat het nog wel eens lastig is om alles te volgen of uit te zoeken wat nu echt belangrijk is en wat meer als extra'tje bedoeld is. Als je dat eenmaal onder de knie hebt (het heeft mij wel wat tijd gekost) is hij erg waardevol als begeleider. Hij weet zo veel dat hij voor elk inhoudelijk probleem wel een oplossingssuggestie heeft. Nadeel is wel dat hij bij elk antwoord en resultaat direct ook nieuwe vragen kan bedenken. Onderzoek is nooit af. Het is een eigenschap die veel begeleiders hebben. Voor je het weet ben je bezig met dingen die niet bij je onderzoek horen met alle vertraging van dien.
Gelukkig heb ik ook T: vrouw, jong, aio, kritisch, ambitieus. T is vastbesloten om zich niet te laten remmen door haar vrouw zijn, ze wil het tot hoogleraar schoppen. Ik verwacht zeker dat ze daar ooit komt. T is een stuk gestructureerder dan H en dat is voor mij wel erg prettig. Ze zorgt ervoor dat ik niet verdwaal in de suggesties van H en houdt een schuin oog op mijn planning. Ook zij heeft moeten leren overleggen met H en kan zich dus goed verplaatsen in mijn positie. Uiteraard houdt T bij hoe het met mijn opdracht gaat, maar daarnaast houdt ze ook bij hoe het met mij gaat: of ik het allemaal nog wel leuk vind en zie zitten. Niet alleen mijn opdracht, maar ook over het hoe en wat van na mijn afstuderen.

Binnenkort gaat mijn afstuderen de fase van het meten in, dan zal ik waarschijnlijk heel wat uren met vooral T doorbrengen in het lab (H heeft niet zo veel tijd om werkelijk in het lab te staan). Meten wordt leuk en spannend, ik hoop jullie er snel verslag van te kunnen doen.

project etentje

Niet dat ik binnenkort al kan afstuderen, maar er wordt al wel gesproken over het hoe en wat van een mogelijk promotietraject. Mijn begeleider heeft zijn zinnen gezet op een potje geld waaruit aio's gefinancierd kunnen worden en onderzoekslijnen kunnen worden opgezet. Daarvoor moet alleen wel een projectvoorstel op papier komen. Als er geld uit dat potje komt, wordt ik op dat project gezet, dus ik heb ook een stem in wat er allemaal in dat projectvoorstel komt te staan. Naast mijn begeleider gaat er nog een wetenschapper/arts bij het project betrokken worden, dat maakt 3 personen betrokken bij het nog op te zetten project.

Ik ben vooral erg nieuwsgierig naar hoe dat nu eigenlijk werkt in de wetenschappelijke wereld: een project bedenken. Kennelijk werkt dat met brainstormen tijdens een etentje: in een leuk restaurantje zitten tegenover mij mijn begeleider en mijn toekomstige mede-begeleider. Een berg kennis, contacten, namen, technieken en meer ideeen dan ooit uitgevoerd kunnen worden. Er wordt op mij geproost want ik moet voor dit project behouden blijven en uiteindelijk 4 jaar hieraan besteden.
Tijdens het eten gaat er zoveel kennis en ideeen de tafel over dat ik oren en geheugencellen tekort kom om alles in mij op te nemen. 's Avonds thuis eerst maar even met een rozig hoofd van het (goede) eten alles wat ik me nog kan herinneren op papier krabbelen en de volgende dag heb ik geprobeerd een eerste concept projectvoorstel op papier te zetten. Dat zal dan door de anderen bijgeschaafd worden tot iets wat aan de geldschieter voorgelegd worden.
In de huidige planning weet ik voor de kerst of dit project doorgaat. Dan volgt uiteraard meer nieuws.