Onderzoek is vragen beantwoorden, nieuwe dingen ontdekken.
Klinkt niet gek...
Maar zo werkt het niet: wat je vindt zijn geen antwoorden maar nieuwe vragen.
Twee maanden voor mijn afstuderen liggen er meer vragen open dan toen ik net begonnen was. Allemaal relevante en interessante vragen. Hoe rond je dat ooit af?
Afstuderen lijkt geen kwestie van vragen beantwoorden, maar van vragen negeren.
donderdag 26 maart 2009
dinsdag 17 maart 2009
eerste metingen
Ik heb er lang op moeten wachten, maar de experimenten fase van mijn afstuderen is eindelijk ingegaan. Nu kan ik kijken of wat ik bedacht heb ik werkelijkheid net zo goed lukt als in simulaties. Dat zal uiteraard niet het geval zijn, maar tot op zekere hoogte zou mooi zijn.
Aangezien mijn opstelling momenteel nog in staat is om de enkels van een proefpersoon te breken mocht deze op een ongelukkige manier vallen, mag ik nog niet met willekeurige proefpersonen (lees: mede-afstudeerders) meten. Mijn begeleiding stelt gelukkig graag z'n enkels beschikbaar aan mijn project en dient dus nu als proefkonijn.
Meten houdt over het algemeen in: veel voorbereiden en veel werk achteraf. Het meten an sich is vooral wachten (daar ben ik inmiddels goed in geworden). Verder is een regel dat eerste metingen vaak mislukken. Maar het lijkt erop dat het mislukken van de eerste metingen bij mij wel meevalt. Als je weet waar je naar moet kijken zijn mijn eerste plotjes zelf bijzonder goed.
Om jullie te helpen: het is vrij belangrijk dat de gekleurde lijnen in de linker helft niet over elkaar heen liggen. Dat is niet het geval dus dat is goed nieuws voor mij
De komende tijd ga ik mijn best doen om meer van dit soort plaatjes te maken en vloeiende lijntjes trekken door al die stipjes.
Daar moet ik overigens wel een beetje mee opschieten. De eerste plaatjes zijn zo goed dat het volgens H. haalbaar is om over iets meer dan 2 maanden af te studeren! Sterker nog, er is zelfs al een voorlopige afstudeerdatum geprikt... Het gaat ineens snel.
Aangezien mijn opstelling momenteel nog in staat is om de enkels van een proefpersoon te breken mocht deze op een ongelukkige manier vallen, mag ik nog niet met willekeurige proefpersonen (lees: mede-afstudeerders) meten. Mijn begeleiding stelt gelukkig graag z'n enkels beschikbaar aan mijn project en dient dus nu als proefkonijn.
Meten houdt over het algemeen in: veel voorbereiden en veel werk achteraf. Het meten an sich is vooral wachten (daar ben ik inmiddels goed in geworden). Verder is een regel dat eerste metingen vaak mislukken. Maar het lijkt erop dat het mislukken van de eerste metingen bij mij wel meevalt. Als je weet waar je naar moet kijken zijn mijn eerste plotjes zelf bijzonder goed.
Om jullie te helpen: het is vrij belangrijk dat de gekleurde lijnen in de linker helft niet over elkaar heen liggen. Dat is niet het geval dus dat is goed nieuws voor mij
De komende tijd ga ik mijn best doen om meer van dit soort plaatjes te maken en vloeiende lijntjes trekken door al die stipjes.
Daar moet ik overigens wel een beetje mee opschieten. De eerste plaatjes zijn zo goed dat het volgens H. haalbaar is om over iets meer dan 2 maanden af te studeren! Sterker nog, er is zelfs al een voorlopige afstudeerdatum geprikt... Het gaat ineens snel.
Abonneren op:
Posts (Atom)